محمد ضیف؛ پایانی پرافتخار برای مرد افسانه‌ای

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ  رژیم اشغالگر اسرائیل در ماه آگوست گذشته مدعی شد که محمد ضیف(محمد دیاب ابراهیم المصری) را در جریان یک حمله هوایی به منطقه المواصی در غرب خان‌یونس، در روز دویست‌وهشتاد و یکم جنگ (ژوئیه) به شهادت رسانده است. در این حمله، از بمب‌های آمریکایی «Mk 84» که هر یک نزدیک به یک تن مواد انفجاری قوی دارند، به‌همراه بمب‌های «JDAM» استفاده شده بود. بااین‌حال، محافل امنیتی رژیم اسرائیل درباره سرنوشت او همچنان دچار تردید بودند، چرا که رؤسای ستاد کل ارتش این رژیم یکی پس از دیگری در شکارش شکست خورده بودند. تعقیب و گریز ضیف از سال ۱۹۹۵ آغاز شد و به او لقب «شبح هفت جان» داده شد، اشاره‌ای به دفعاتی که ارتش اسرائیل در رسیدن به او ناکام ماند. اما با اعلام رسمی شهادت محمد ضیف از سوی «ابوعبیده» سخنگوی گردان های قسام، تردیدها در خصوص شهادت فرمانده شاخه نظامی حماس از بین رفت. 

حتی پیش از اعلام شهادتش، نام محمد ضیف برای رژیم اشغالگر هراس‌آور بود. هنگامی که در جریان استقبال از سومین گروه آزادشدگان فلسطینی از زندان‌های اسرائیل، شعار «حطّ السیف قبال السیف، إحنا رجال محمد ضیف» طنین‌انداز شد، شبکه ۱۲ عبری در واکنش گفت: «این بار، حتی در رام‌الله نیز از ضیف و شاخه نظامی حماس تجلیل می‌شود.» این شعار پس از شهادتش نیز همچنان طنین‌انداز بود و شبکه‌های اجتماعی با ویدیوهای منتشرشده از ضیف طی ۱۹ سال گذشته پر شد؛ از جمله فایل صوتی آخرین سخنرانی او که هنگام اعلام آغاز عملیات «طوفان الاقصی» بود یا ویدیویی از سال ۱۹۹۴ که در آن ضیف با چهره‌ای پوشیده، اسارت یک سرباز اسرائیلی را اعلام کرد و آزادی شیخ احمد یاسین را خواستار شد و همچنین سخنرانی ضبط‌شده‌ای از سال ۲۰۱۴ که ضیف در آن از وحدت تمامی پرچم‌ها و هماهنگی تمامی جبهه‌ها برای آزادی فلسطین سخن گفت و به اسرائیلی‌ها در خصوص نزدیک بودن پایان رژیمشان، هشدار داد.  

فرمانده‌ای که سایه‌اش بر جشن‌های پیروزی سنگینی می‌کند  

مردی که در صبح هفتم اکتبر، نیروهایش بیرون آمدند و میخی دیگر بر تابوت اسرائیل کوبیدند، همچنان حضوری پررنگ در جشن‌های پیروزی، وداع با شهدا و تجدید بیعت با مقاومت دارد. ضیف که در طول مسیر جهادی‌اش هرگز از وارد کردن عمیق‌ترین و دردناک‌ترین ضربات به اسرائیل دریغ نکرد، نقشی بارز در نبردهای «شمشیر قدس» در سال ۲۰۲۱ و «طوفان الاقصی» در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ ایفا نمود. مسیر مبارزه ضیف که از سال ۱۹۸۷ و با پیوستنش به مقاومت آغاز شد، او را به یکی از برجسته‌ترین فرماندهان میدانی حماس مبدل ساخت.  

رژیم اشغالگر اسرائیل در سال ۱۹۸۹، محمد ضیف را به دلیل فعالیت در شاخه نظامی حماس که توسط شهید صلاح شحاده بنیان‌گذاری شده بود، دستگیر و به ۱۶ ماه زندان محکوم کرد. هنگام آزادی‌ ضیف، گردان های قسام به‌عنوان یک نیروی نظامی برجسته پدیدار شده بود و او در کنار شهیدان یاسر النمروطی و ابراهیم وادی در صفوف نخست این گردان ها، قرار گرفت. پس از شهادت عماد عقل در سال ۱۹۹۳، ضیف رهبری گردان های القسام را بر عهده گرفت و در تأسیس شاخه‌ای از حماس در کرانه باختری، نقش ایفا کرد. از جمله عملیات‌هایی که ضیف بر آن نظارت داشت، اسارت یک سربار اسرائیلی در سال ۱۹۹۴ و سلسله عملیات استشهادی در انتقام از شهادت یحیی عیاش در اوایل ۱۹۹۶ بود که منجر به کشته شدن بیش از ۵۰ صهیونیست شد.  

تشکیلات خودگردان فلسطین در ماه می سال ۲۰۰۰ میلادی، محمد ضیف را در ازای دریافت کنترل امنیتی بر سه روستا در قدس اشغالی، بازداشت کرد، اما او در آغاز انتفاضه دوم از زندان گریخت و از آن زمان به‌طور کامل پنهان شد. عملیات‌های گردان های قسام در جریان انتفاضه الاقصی که از پایان سپتامبر ۲۰۰۰ آغاز شد و به کشته شدن صدها اسرائیلی انجامید، تحت فرماندهی او انجام شد. 

ضیف نه‌ تنها در فرماندهی جنگ‌ها، بلکه در توسعه توانایی‌های نظامی گردان های قسام نیز نقشی اساسی داشت. او به همراه حامیان خارجی مقاومت در تجهیز نیروهای فلسطینی به سلاح‌های کارآمد مشارکت داشت.  

وی در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۵، اولین تلاش گردان های قسام برای ساخت سلاح را این‌ گونه توصیف کرد: در سال ۱۹۹۱، اولین تلاش برای ساخت یک سلاح بومی از نوع تپانچه "استار" انجام شد، اما موفقیت‌آمیز نبود. با ورود ابوبلال الغول در سال ۱۹۹۴، این تلاش‌ها شتاب گرفت و در اوایل ۱۹۹۵، یحیی عیاش نیز به این گروه پیوست. این سه نفر به‌عنوان یک تیم، روی توسعه بمب‌ها، راکت‌های قسام، موشک‌های البتار، مین‌های کناره‌جاده‌ای و مواد منفجره جدید کار کردند.  

از هنرمندی تا فرماندهی جهادی  

محمد ضیف در سال ۱۹۶۵ میلادی در منطقه خان‌یونس در خانواده‌ای فقیر که اصالتاً از روستای القُبَیبه در فلسطین اشغالی ۱۹۴۸ بود، به دنیا آمد. او از سنین پایین کار را آغاز کرد و علاقه خاصی به هنر داشت. وی از بنیان‌گذاران اولین گروه هنری اسلامی به نام "العائدون" بود. محمد ضیف، لقب «ابوخالد» را نیز از نقشی که در یک نمایشنامه به نام «المهرج» بازی کرده بود، گرفت، شخصیتی تاریخی که در دوره میان خلافت اموی و عباسی زندگی می‌کرد.  

اما ضیف در میدان جهاد، نام خود را جاودانه ساخت؛ فرماندهی که از سایه‌ها جنگید و اسرائیل را تا آخرین لحظه در هراس و ابهام نگاه داشت.

..............................

پایان پیام/ ۲۶۸