چگونه می توان کسی را به زندگی امیدوار کرد؟

پاسخ: 

انسان معجونی از جسم و روح است. جسم مرکَب روح است. اما به تدریج به سوی فرسایش می رود تنها روح است که مرکز آمال و امیدها، خوشی و ناخوشی ها عشق و احساس پوچی و ناامیدی است. ‌

 اما حیات و زندگی روح و نفس آدمی به چند چیز است که عبارتند از:

۱- معرفت و شناخت

۲- ایمان و داشتن هدف

۳- عمل صالح

در هر کاری انسان به آگاهی و اطلاعاتی کافی نیاز دارد تا هدف را بشناسد و درستی آن را باور کند و انگیزه و علاقه برای رسیدن به آن هدف در او ایجاد شود.

هدف، هر چه عالی‌تر و از قداست بیش تری برخوردار باشد، علاوه بر ایجاد شوق و علاقه بیش تر، بر همت و تلاش فرد می‌افزاید. درجه اعتماد به نفس و خودباوری را در شخص افزایش می‌دهد.

پس در مقیاس کلی زندگی، نخست باید از آفریننده هستی، هدف «آفرینش خود و جهان، و هدف زندگی» معرفتی کسب کرد.

از نظر قرآن روح انسان با «معرفت و ایمان و عمل صالح» زنده است. (۱) . با آن سرور و نشاط، امیدواری به آینده و حرکتی رو به جلو دارد.

از این رو خداشناس هیچ گاه احساس تنهایی، پوچی و بی‌هدفی نمی‌کند. دلگیری و ناراحتی عمقی ندارد، چون معشوق و محبوبش (خدا) پیوسته با او است. شخص خود را پیوسته در طاعت و تسلیم معشوقش قرار می‌دهد.

خدا نیز دوستش می‌دارد. به قلبش نور و امید، به روحش آرامش و اطمینان می‌بخشد. محبت او را در دل دوستان خالص و برگزیده اهل زمین و فرشتگان و ساکنان عرش خود قرار می‌دهد تا او را دوست بدارند.

دوست عزیز! کدام آینده و زندگی زیباتر و دل‌انگیزتر و امیدبخش‌تر از چنین زندگی‌ای است؟

بنابراین با تقویت «معرفت و تحکیم ارتباط قلبی، گفتاری و عملی» با خدا، ثبات قدم، استواری اراده و امیدواری به آینده زندگی دنیا و آخرت حاصل می‌شود. روح حیات و زندگانی جاوید خواهد داشت. پیوسته در مسیر رشد و کمال و مسرور سرزنده بودن به پیش می‌رود.

 در جهت رفع مشکل ایشان راهکارهای زیر توصیه می‌شود: 

۱. ارتباط ایشان را با خانواده محترم شان بیش تر کنید.  

۲. روابط خود را با دوستان  گسترش دهند تا احساس تنهایی نکنند. در کارها به آنان کمک کنند. در اوقات فراغت و رفت و آمدها، با آن ها صحبت نمایند؛   

۳. از قرار گرفتن در تنهایی اجتناب کنند؛ حتی برای مطالعه نیز از کتابخانه استفاده کنند؛  

۴. در فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی  شرکت فعّال داشته باشند و کاری را به عهده بگیرند؛   

۵. در مجالس جشن و اعیاد و یا جمع دوستان شرکت نمایند؛  

۶. هر روز مدتی ورزش کنند (به خصوص در ورزش های جمعی شرکت نمایند)؛

۷. هرگاه احساس کسالت کردند، دوش آب ولرم بگیرند؛  

۸. هرگاه افکار بیهوده و اوهام به ذهن شان خطور کرد، با مشغول شدن به کاری و با توجه به نقاط مثبت زندگی ایشان، به مقابله با فکرهای بیهوده و منفی بپردازند؛

۹. برای انجام دادن کارهای روزانه، برنامه‌ای تنظیم کنند. تمام اوقات خود را با مطالعه، ورزش، صحبت با دوستان شایسته و متدین، عبادت، کمک در نظافت اتاق، فعالیت‌های هنری و... پر کنند. هیچ گاه بی کار نباشند؛  

۱۰. توانایی‌ها، استعدادها و موفقیت‌های گذشته خود را، یادداشت کنند. هر روز چند بار از روی آن بخوانند. تصوّر مثبت و خوبی از خودشان داشته باشند؛

۱۱. درباره رشته تحصیلی خود مطالعه کنند. فواید و آثار و کارکردهای آن را برای خود بنویسند. با اساتید مربوطه مشورت کنند؛

۱۲. به نماز و عبادات توجه بیش‌تری داشته باشند. حتی المقدور نمازهای شان را در اول وقت و به جماعت بخوانند.

 زندگی در دنیا، همیشه و برای همه انسان‌ها همراه با مشکلات بوده و هست. زمانی مشکلات آسان خواهد شد که با نگاهی مثبت و باتلاشی و همتی بلند، برای حل آن ها گام برداشت. مطمئن باشند با تکیه بر امکانات و توانمندی‌های مختلفی که در وجود خود سراغ دارند، می‌توانند بر آن ها مسلط شده و پیروز شوند.

 با تلقین کردن به خود (توانا هستم و می‌توانم بر مشکلات چیره آیم)   ناامیدی را کنار بگذارند. با تقویت روابط اجتماعی خویش با دیگران و حضور در عرصه عمل، به تلاش و کوشش خود ادامه دهند. افکار منفی را رها نموده، بر موفقیت‌های گذشته فکر کنند و خود را توانا و با اراده بخوانند.

‌پی‌­نوشت‌:

۱. نحل(۱۶) آیه۹۷