به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حکومت سوریه تحت فشار تروریست‌ها، معارضان و شورشیان مسلح مورد حمایت ترکیه، در کمتر از دو هفته سقوط کرد و قدرت به ائتلافی چندگانه رسید.
هرچند نام تحریرالشام بیشتر از سایر گروه‌ها در سقوط دولت بشار اسد به چشم می‌خورد، اما ائتلافی که منجر به سقوط سوریه شد، از ۸۰ گروه مختلف با ایدئولوژی‌های گوناگون از تکفیری گرفته تا سکولار تشکیل می‌شود که دیدگاه یکسانی درباره تحولات سوریه پس از اسد ندارند. صرف نظر از سهم‌خواهی این گروه‌ها پس از سقوط اسد، پرسش اصلی این است که تحولات سوریه پس از اسد تا چه اندازه برای رژیم صهیونیستی تهدیدآمیز یا سودمند خواهد بود.
پیش از بررسی تهدیدات یا منافع رژیم صهیونیستی در وضعیت جدید سوریه، ترکیب شورشیان پیروز در این کشور مورد بررسی قرار می‌گیرد. به طور کلی، مدعیان قدرت در سوریه پس از اسد را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد: گروه‌های مسلح تکفیری، گروه‌های مسلح سکولار و کردها.
گروه‌های مسلح تکفیری: بدون شک، گروه‌های مسلح تکفیری بزرگ‌ترین شاخه مدعی قدرت در سوریه پس از بشار اسد هستند. هیئت تحریرالشام به رهبری ابومحمد الجولانی که گروه‌های تکفیری مسلح را متحد کرده است، طی هفته گذشته پیشروی‌های معارضان به سوی دمشق را هدایت کرد. درست همزمان با سقوط اسد، الجولانی در اظهارات خود از پیشروی به سوی دمشق و آغاز فعالیت گروه‌های شورشی در این شهر خبر می‌داد و به نوعی هدایت جریان اپوزیسیون حاکم بر سوریه را بر عهده گرفت. برافراشتن پرچم ترکیه توسط نیروهای تکفیری تحریرالشام در قلعه حلب در هفته‌های گذشته نشان داد که این گروه‌ها به شدت به حمایت دولت اردوغان در ترکیه متکی هستند.
گروه‌های مسلح سکولار: این گروه‌ها عمدتا از سربازان و اعضای سابق ارتش سوریه تشکیل شده‌اند که در سال ۲۰۱۱ از ارتش اسد جدا شده و ارتش آزاد سوریه را تشکیل دادند. این گروه ارتباط نزدیکی با ترکیه دارد و تجهیزات نظامی آن مستقیما از مرز ترکیه وارد سوریه می‌شود. به نظر می‌رسد که ارتش آزاد به عنوان یک نیروی سکولار طی پیشروی معارضین به سمت دمشق برای سرنگونی اسد با تحریرالشام متحد بوده است. اما این که آیا این ائتلاف ادامه پیدا خواهد کرد یا خیر، هنوز مشخص نیست.
گروه‌های مسلح کُرد: گروه‌های کرد سومین گروه از معارضان سوری هستند که با وجود برخی اتحادهای موقت با دولت اسد، همواره جزو معارضین آن محسوب شده‌اند. در این راستا مظلوم عبدی، فرمانده نیروهای کردی دموکراتیک سوریه با انتشار بیانیه‌ای از سقوط دولت اسد استقبال کرد.
با توجه به قدرت‌گیری
شورشیان مسلح و گروه‌های معارض مسلح سوری در این کشور که عمدتا تکفیری هستند، رژیم
صهیونیستی اقدامات خود در قبال سوریه را بر اساس قدرت‌گیری این گروه‌های تکفیری،
نه مخالفان سکولار، تنظیم کرده است.
پس از اعلام سقوط بشار اسد، ارتش رژیم صهیونیستی بلافاصله نیروهای خود را به بخش‌هایی از ارتفاعات جولان سوریه و مناطق اشغالی نزدیک به خط آتش‌بس با سوریه مستقر کرده و این اقدام خود را به عنوان «ایجاد یک منطقه حائل» توجیه کرد. همچنین طی چند هفته گذشته از سقوط نظام بشار اسد، رژم صهیونیستی به بمباران و انهدام زیرساخت‌های نظامی، تجهیزات و لجستیک ارتش سوریه پرداخته است. این اقدام رژیم صهیونیستی نشان از آن دارد که تل‌آویو پیامدهای تحولات سوریه را دارای تأثیری مستقیم بر این رژیم ارزیابی کرده است.
فهم سابقه و زمینه روابط برخی از گروه‌های شورشی مسلح تکفیری با رژیم صهیونیستی چندان دشوار نیست. روزنامه جروزالم پست در آخرین گزارش خود درباره رابطه میان رژیم صهیونیستی و تکفیری‌های سوری اذعان کرد که در جریان جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱، شورشیان تکفیری بخشی از مرز با رژیم صهیونیستی در منطقه درعا را به کنترل خود درآوردند. در سال ۲۰۱۵ تعدادی از مجروحان عضو گروه‌های تکفیری و تروریستی سوریه، از این مرز برای درمان به بیمارستان‌های رژیم صهیونیستی منتقل شدند.
در جریان تحولات اخیر سوریه و پیشروی‌ها به سوی دمشق، تصاویری منتشر شد که نشان می‌داد جنگجویان تکفیری در حال لگدمال کردن پرچم فلسطین هستند! این مسئله برای رژیم صهیونیستی بسیار مهم و معنادار است. چرا که گروه‌های تکفیری شورشی مانع از نزدیک شدن گروه‌های مسلح وابسته به ایران و حزب‌الله به مرزهای جولان می‌شوند و این امر به غایت مطلوب تل‌آویو است.
در عین حال، باید توجه داشت که گروه‌های مسلح مخالف دولت سوریه همگی مانند یکدیگر نیستند. بلکه ممکن است در میان آن‌ها گروه‌هایی باشند که بر لزوم مبارزه با رژیم صهیونیستی تأکید کنند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که قدرت‌گیری گروه‌های شورشی در سوریه می‌تواند برای رژیم صهیونیستی همچون یک شمشیر دو لبه عمل کند.
**************
پایان پیام/ 345
