به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت‌الله «رضا رمضانی» شامگاه چهارشنبه، 6 تیر 1403 در مراسم اربعین شهدای خدمت که در جمع طلاب خواهر المصطفی در سالن همایش‌های ساختمان گلستان امام رضا(ع) مشهد مقدس برگزار شد، با توصیه‌هایی در خصوص تعلیم و تربیت و ضرورت آشنایی با مبانی و آداب طلبگی، اظهار کرد: طلاب جامعه‌المصطفی هم باید دارای منزلت علمی و دانشوری مطلوب و هم دارای هیبت و منزلت معنوی باشند.
دبیر کل مجمع جهانی اهل بیت(ع) افزود: طلاب باید از نظر علمی، دین را به صورت جامع، دقیق و عمیق بشناسند و این همان چیزی است که خداوند در آیه شریفه «وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ» فرموده است و منظور از تفقه در این آیه همان فهم عمیق دین است.
وی تصریح کرد: طلاب المصطفی باید به گونه‌ای به خودسازی و رشد معنوی برسند که وقتی به کشورشان باز می‌گردند، الگوی جوامع خود باشند.
آیت‌الله رمضانی، به مفهوم معنویت اسلامی و تفاوت آن با دیگر معنویت‌های کاذب اشاره و اظهار کرد: معنویت در اسلام برخاسته از غیب با روح توحیدی و اعتقاد به ربوبیت و معاد و ملکوت این جهان است و از تفاوت‌های مهم معنویت اسلامی با غرب این است که اسلام برای انسان کرامت قائل است ولی غرب، انسان را به بردگی و استثمار می‌کشاند.
عضو مجلس خبرگان رهبری اضافه کرد: از ویژگی های مهم در سلوک علمی و معنوی در حوزه‌های علمیه این است که سالک، هیچ هدف و مقصدی غیر از خدا ندارد و همه چیز در زندگی او رنگ خدایی دارد. همانگونه که امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند: «هر كه براى خدا علم بياموزد و به آن عمل كند و به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمان‌ها به بزرگى ياد شود و ندا آيد: براى خدا آموخت، براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد».
وی تصریح کرد: یک عالم دین، باید مانند اصحاب رسول خدا(ص) به گونه‌ای باشد که در مسیر سیر و سلوک علمی و تربیت معنوی به مقام یقین برسد. مقامی که خداوند و تعالیم او در تمام زندگی، نصب‌العین انسان باشد تا نورانیت تمام وجود او را فرا گیرد.
آیت‌الله رمضانی در بخش دیگری از سخنان خود، با اشاره به اینکه انقلاب اسلامی از سه رکن اساسی اسلام، رهبری و مردم تشکیل شده است، گفت: منظور از اسلام در گفتمان انقلاب اسلامی و اندیشه امام خمیني(ره)، اسلام ناب است. آن اسلام جامعی که دارای سیاست و حکومت است و حتی در ابعاد فقهی به ابعاد سیاسی و حاکمیتی توجه می‌کند.
